Ασχολίες

Αγιαμβροσίτες και η πλήρης αξιοποίηση και ανακύκλωση διαθέσιμων πρώτων υλών

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : Παρασκευή, 24 Φεβρουαρίου 2017 17:58

Γράφτηκε από τον/την Σάββας Ξιούρης

Οι Αγιαμβροσίτες καθώς ζούσαν σ’ ένα πολύ πλεονεκτικό περιβάλλον από πλευράς φυσικής ομορφιάς, πλούσιο σε χλωρίδα και πανίδα, έμαθαν να αξιοποιούν στο έπακρο κάθε τι που πρόσφερε η φύση. Τίποτε δεν πήγαινε χαμένο. Πολλά μάλιστα υλικά έβρισκαν διάφορες χρήσεις μετατρεπόμενες από μορφή σε μορφή. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ακόμη και τα πορίζια της αγριελιάς χρησιμοποιούνταν για βεργόξυλα για τα ξόβεργα, οι λυάδες λεπτά τρυφερά μέρη τηςσχοινιάς για καλαθοπλεκτική, τα σκληνίτζια για να πλάθουν πανέρια και ταλάρια για την κατασκευή των χαλουμιών ή για να περνούν το ψάρι ανά μισή οκά. Αγόραζες μια ή δύο κλωστές ψάρι και όχι μισή ή μια οκά.

Στις περιπτώσεις των κλαδεμάτων των δένδρων ή τυχαίες πτώσεις μεγάλων κλώνων από τα δένδρα λόγω πολυκαρπίας ή δυνατού ανέμου κ.λπ. μεταφέρονταν κλαδιά στα οικιακά ζώα, αίγες ή πρόβατα για να φάνε τα φύλλα και να μετατραπούν σε γάλα, χαλούμι ή κρέας. Στη συνέχεια τα ξερά κλαδιά και ξύλα καίγονταν στο φούρνο ή στη νιστιά για το ψήσιμο των ψωμιών ή του καθημερινού φαγητού. Το χειμώνα τα αναμμένα κάρβουνα που έμεναν μέσα στο φούρνο μετά το ψήσιμο των ψωμιών τα έβαζαν μέσα σε ένα μεγάλο τενεκέ, τα έσβηναν τοποθετώντας από πάνω λίγη στάχτη και βρεγμένη σακούλα και κάθε βράδυ έβαζαν λίγα αναμμένα κάρβουνα στο μαγκάλι  συμπλήρωναν με τα σβηστά και όλη η οικογένεια όσο μεγάλη και να ήταν  ζεσταινόταναπ’ αυτό το μαγκάλι.  Στο τέλος και αυτός ο στακτός χρησιμοποιείτο για την κατασκευή της αλουσίβας για το λούσιμο ή για το πλύσιμο των ρούχων, για το άσπρισμα του σησαμιού, το κόχλασμα των κουκουλιών ή και για θεραπευτικούς σκοπούς στα ζώα με την επάλειψη πληγών σε περιπτώσεις τραυματισμών τους ή κατά το ευνούχισμα (μνούσιησμα) των αρσενικών χοίρων και γαϊδουριών.

Η εκτροφή μεταξοσκώληκα ήταν μια από τις πολλές ασχολίες των γυναικών του Αγίου Αμβροσίου. Από το μεταξοσκώληκα έπαιρναν το μετάξι και τα κουκκούλια για τα ωραία υφαντά στις βούφες που διατηρούσαν όλες στα σπίτια τους. Πέραν των κύριων αυτών προϊόντων οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν τις πουμπουρίες δηλαδή τις κάμπιες του μεταξοσκώληκα μετά τη διαδικασία εξαγωγής του μεταξιού ως θαυμάσιο δόλωμα για το ψάρεμα των μελάνων. Πολλοί μάλιστα διατηρούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα τις πουμπουρίες σε αλμυρό νορό χαλλουμιών.       

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι όλες οι ποικιλίες χρυσομήλων στο χωριό ήταν γλυκοκόκκονες με αποτέλεσμα αυτές να χρησιμοποιούνται ως παιχνίδι, εμπορεύσιμο είδος με την κούνα να αποτελεί άριστη πρώτη ύλη στη ζαχαροπλαστική. Σήμερα μάλιστα γίνεται λόγος και για τις φαρμακευτικές της  ιδιότητες.

Από τα πιο πάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τέτοια πολιτική θα έπρεπε συντονισμένα να ακολουθούν οι σύγχρονες κοινωνίες γιατί όλο και περισσότερο λιγοστεύουν οι πόροι επιβίωσης.